Huiswerk in de gevangenis
Yasar en ik gaan aan tafel zitten en meteen legt hij een paar gekreukte papieren op tafel. ‘Oefeningen’, zegt hij, ‘Die had ik gekregen van Ingrid en heb ik ondertussen in de gevangenis gemaakt’. Ik kijk naar het papier met als titel: ‘Hoe wil ik dat anderen mij zien?’ Onder de titel staat de vraag: ‘Je wordt 70 jaar en geeft een groot feest. Iedereen die je kent is uitgenodigd. Onverwacht stappen al die mensen naar voor om iets over jou te vertellen. Wat wil je dat ze zeggen?’ Ik lees zijn antwoord: ‘Yasar was iemand die een moeilijk traject heeft doorlopen, maar iemand die altijd het beste wilde voor iedereen. Iemand die je alles kon toevertrouwen.’
En dat is Yasar. Iemand die tot op de dag van vandaag zijn traject aflegt, met vallen en opstaan. Iemand die voor iedereen goed wil doen, ook al is hij daar in het verleden niet altijd in geslaagd. We zien Yasar elke week. Want door zijn goed gedrag en met zijn verschijning voor de strafuitvoeringsrechtbank in het vooruitzicht, heeft hij uitgangsvergunningen die hij mag inzetten.
Droomjob: carrossier
Ondertussen zit Yasar al bijna twee jaar in de gevangenis. Zijn gemoedtoestand wordt elke dag een beetje bedrukter. Want in de cel heeft hij veel tijd om na te denken. Over zichzelf, zijn verleden, maar vooral over zijn toekomst. Daarom koos hij voor Make it Work, waar hij aan zichzelf kan werken, waar ze nog wel in hem geloven en waar hij hoopt nieuwe kansen te krijgen. Aftellend tot zijn vrijlating komt hij elke keer zijn afspraken na. Ik sta er telkens van versteld welke nieuwe inzichten hij verwerft. Yasar is een slimme kerel, en droomt ervan te kunnen werken in een carrosserie. Die droom heeft hij al van jongs af aan, toen hij als kind opgroeide in de carrosserie van zijn vader. Ook op school koos hij de richting carrosserie, al heeft hij die niet kunnen afmaken.
Kapper van dienst
Yasar is graag met zijn handen bezig en is er goed in. ‘In de gevangenis ben ik de lokale kapper van dienst’, vertelt hij mij. ‘Ik wist in het begin totaal niet hoe het moest, maar na een tijd kwam iedereen naar mij en knipte ik de haren van al mijn mede-celgenoten. Ik ben gewoon snel weg met zo’n dingen.’ Yasar heeft een vriendelijk karakter en een enorme goesting te beginnen werken. Dat doet ons sneller schakelen. Ik stel hem voor aan business partner Chauni bij WaW Antwerpen, die samen met Yasar op zoek gaat naar een job in de carrosserie. Een hele uitdaging. Maar Chauni slaagt er in een potentiële match te vinden. Een bedrijf stelt zich open en wil Yasar graag ontmoeten.
Jammer genoeg haalt de snelheid van het Corona-virus ons in. Voor we het weten zitten we midden in een tweede golf. Alle uitgangsvergunningen in de gevangenissen worden volledig opgeschort voor zes weken. Ook Yasar, voor wie een sollicitatiegesprek gepland werd, mag de gevangenis niet meer uit. Jammer maar helaas. Chauni verwittigt de mogelijke nieuwe werkgever en we kiezen er samen voor de situatie af te wachten. We zullen Yasar terug contacteren wanneer hij opnieuw uitgangsvergunningen krijgt. Ondertussen blijven we telefonisch contact houden, gaan onze videogesprekken verder door, en helpen we hem de moed niet te verliezen.
Roet in het eten
Helaas, het geluk zit Yasar niet mee. Wanneer de regels in de gevangenissen stilletjes aan versoepelen, kampt de vleugel van Yasar met een lokale corona-uitbraak. Er worden maar liefst 43 besmettingen vastgesteld in zijn gang. Om veiligheidsredenen kan Yasar dus nog steeds niet op sollicitatiegesprek. Yasar moet hierdoor zelfstandig zijn reclasseringsplan voorleggen aan de strafuitvoeringsrechtbank, en hij kiest ervoor een opleiding aan te vatten bij de steenschuit indien hij vroegtijdig of beperkt kan vrijkomen. Deze opleiding richt zich tot ex-gedetineerden en kan altijd beëindigd worden wanneer hij een job vindt. Ideaal dus, want zijn droom is nog steeds die job in de carrosserie te bemachtigen. En wij dromen er nog steeds van hem daarbij te helpen.
Zijn plan werkt. Yasar mag vroegtijdig vrijkomen onder elektronisch toezicht. Bij Make it Work klinkt er gejuich, want nu kunnen we samen met hem actief aan de slag gaan om vacatures te zoeken en sollicitatiegesprekken te regelen.
Eindelijk op sollicitatiegesprek
Ze zeggen wel eens dat na regen altijd zonneschijn komt. De aprilse grillen van de afgelopen dagen bevestigen dit. Dat doet ook Yasar’s traject. Yasar kan na zijn vrijlating ein-de-lijk op gesprek. Marie en Chauni van WaW regelen een sollicitatiegesprek bij een carrosserie. Hij krijgt een paar laatste sollicitatietips mee en is klaar om te gaan. Na een dik uur krijg ik een telefoontje van Chauni: ‘Yasar heeft het echt super goed gedaan! Hij mag waarschijnlijk beginnen!’ We juichen. Ook Yasar laat me weten dat het gesprek goed verliep en bedankt ons.
Moed en geduld
Maar na zonneschijn gaat het vaak ook wel eens terug regen. Yasar’s geluk is van korte duur. Bij het nakijken van de laatste criteria alvorens hij zijn job kan starten, blijkt dat hij niet kan beginnen zonder rijbewijs. Ook voor het poetsen van de auto’s is een rijbewijs echt een vereiste. En dat heeft Yasar niet. Balen. Niets meer of niets minder. ‘Stiekem had ik al wel gedacht dat dit een probleem zou vormen, zegt hij. En hij voegt er meteen aan toe: ‘Dan weet ik wat me te doen staat: zo snel mogelijk mijn rijbewijs halen’.
Yasar’s hobbelige parcours is dus zeker nog niet voorbij. Samen gaan we nu aan de slag met het behalen van zijn theoretisch en praktisch rijexamen, in de hoop hierna effectief aan de slag te kunnen gaan in een carrosserie. Wij duimen alvast op een volgende zonnige lentedag voor Yasar. En als die nog niet meteen komt, kan hij nog altijd bij onder onze paraplu.
 |
| Nena Bergs, coach Make it Work |
Make it Work is een sociaal tewerkstellingsproject voor jongeren met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. WaW organiseert en financiert dit project, dat ook mogelijk is dankzij de open houding van onze klanten die een jongere tewerkstellen, de subsidie van Agentschap Opgroeien en stad Antwerpen, de genegen aandacht van jeugdrechters, het Justitiehuis en tal van sociale organisaties, de belangeloze inzet van vrijwilligers en de giften van enthousiaste supporters aan de zijlijn.
Om privacyredenen hebben we voor de naam en foto van de jongere een pseudoniem gebruikt.
