In oktober ontmoet ik Simon voor het eerst. Zoals bij vele eerste gesprekken was zijn toeleider erbij. Simon zat toen nog in detentie, maar kreeg toestemming om af en toe naar buiten te gaan om zijn reclassering voor te bereiden.

Simon zei heel weinig tijdens dat eerste gesprek. Hij keek me aan met een vriendelijke, maar verlegen blik. Pas tijdens het tweede deel van het gesprek – zonder de toeleider erbij – kreeg ik wat meer te horen van hem. Hij vertelde mij dat hij zenuwachtig was. Dit was sinds lang dzijn eerste afspraak  buiten de gevangenismuren. Hij kwam wel heel gemotiveerd over om aan zijn tewerkstellingstraject te starten bij Make it Work.

Altijd op de afspraak

Vanaf dan had ik elke week een gesprek met hem. Drie maanden lang kwam Simon zonder fout, en altijd stipt op tijd. Al snel had ik een goede band met hem. Soms kwam hij heel blij binnen, af en toe ook boos en overstuur… maar in welke stemming hij ook was, altijd stond hij open voor wat ik hem zei. Simon denkt altijd na over wat ik zeg en doet er ook iets mee.

Na enkele maanden voelden we beiden aan dat hij klaar was om aan de tweede fase van het traject te beginnen: werk zoeken. We hadden nog enkele weken tijd vooraleer hij een dagbesteding moest kunnen voorleggen. We gingen dus rustig aan de slag om effectief werk te vinden.

Alsof het zo moest zijn, was de eerste sollicitatie meteen prijs! Simon mocht op 6 januari starten bij een bedrijf in Hasselt. Met zijn tewerkstellingsbewijs keerde Simon terug naar de gevangenis. Zo fier dat hij was! Hij straalde helemaal. 

Vallen en opstaan

Enkele dagen later kwam de koude douche: het was niet zeker of dit bewijs voor tewerkstelling volstond, want Simon zou met weekcontracten beginnen en niet met het nodige vast arbeidscontract! Het was een opdoffer voor Simon. Maar gelukkig kregen we met enkele stevige argumenten, en vele telefoons en mails dan toch de melding dat zijn werk goedgekeurd werd. Simon mocht elke dag uit werken gaan. Na zijn werk moest hij zich opnieuw aanmelden in de gevangenis tot de volgende ochtend.

Voor Simon begon een nieuw leven. Eindelijk buiten de muren! Eindelijk een nieuwe start!

Simon ging met veel enthousiasme aan het werk en leek het de eerste weken heel goed te doen. Ik schrok toen ik begin maart een telefoontje kreeg van zijn werkgever. Simon was niet aanwezig, had niet verwittigd en hoefde dus niet meer terug te komen. Wat een vreselijk nieuws! Aan de telefoon probeerde ik nog wat brokken te lijmen. Tevergeefs. “Als de productiemanager een beslissing neemt, komt hij daar niet op terug”.

Niet hoe je van je paard valt telt. Wel hoe je er weer op kruipt.

Toch ging Simon de dag nadien op eigen houtje naar zijn werkgever om zijn badge en sleutel in te leveren. Daarmee heeft Simon alles veranderd. Hij legde uit aan zijn productiemanager dat hij enkele keren te laat binnen was in de gevangenis na zijn werk. Daarom mocht hij als straf een week lang niet naar buiten, ook niet om te gaan werken. 

Na dit gesprek belde de productiemanager mij op. Hij voelde zich niet prettig met hoe dit incident verlopen was en samen besluiten we dat Simon nog een kans krijgt.

Simon is opnieuw helemaal blij.

En weer gaan er enkele weken voorbij.

Eind maart word ik nogmaals opgeroepen omdat Simon steken laat vallen. Hij neemt veel te lange pauzes en werkt niet hard genoeg. Weer hebben we een gesprek met de productiemanager, de directeur, Simon en ikzelf. Simon krijgt nu zijn laatste kans op het werk.

Intussen zijn we weer een maand verder en alles loopt prima.

Ik merk opnieuw hoe belangrijk het nakomen van afspraken is voor jongvolwassenen die al zoveel krediet verspeeld hebben in hun leven en zich nog zo weinig kunnen permitteren. Maar het is ook fijn dat Simon toch weer een kans krijgt, en dat hij die met twee handen vastpakt.

Ik hoor Simon nog steeds, meermaals per week. Zijn coachingtraject is nog niet voorbij. Maar met iemand als Simon, doe ik het meer dan graag.

Opgetekend door Eline, coach bij Make it Work in Hasselt

Simon is een van de jongvolwassenen die bij Make it Work vzw gecoacht en begeleid worden naar een job. Op het einde van hun traject hebben ze nieuwe inzichten, een breder netwerk en een sterker zelfvertrouwen. En vaak ook hun allereerste arbeidscontract op zak! Hebt u sympathie voor dit tewerkstellingsproject? Steun dan de sponsortocht ten voordele van Make it Work. Elke bijdrage is welkom! Meer info op www.make-it-work.be/deweg

Om privacyredenen hebben we voor de naam van de jongere een pseudoniem gebruikt.