Door foute keuzes belandde Adrian (25) in de gevangenis. Daar maakte hij snel de klik: als hij vrijkwam zou hij zijn leven omgooien. Maar solliciteren met een strafblad bleek niet evident. Met de steun van Make it Work* greep hij zijn kans. Coach Nena stoomde hem klaar voor de arbeidsmarkt. Het deed de sportieve en energieke Adrian opnieuw vroeg uit zijn bed veren. Met een opleiding op zak dribbelt hij zich nu een weg naar een mooie toekomst. “Ik zie nu plots mogelijkheden waaraan ik nooit had gedacht.”

Hoe ben je bij Make it Work terechtgekomen?

Mijn assistente in de gevangenis verwees mij door naar Make it Work. Op de kantoren van WaW maakte ik kennis met mijn coach Nena. Samen onderzochten we wat voor werk ik wou en wat er mogelijk was. Ik zocht een job met sociaal contact, ik wilde bijvoorbeeld niet in een fabriek gaan werken. Nena hield daar rekening mee.

Hoe verliep jullie traject samen?

De eerste keer dat ik bij Nena kwam, had ik al een tijdje in de gevangenis gezeten maar wachtte ik nog op mijn straf. Een job vinden in die omstandigheden ging dus niet meteen. Maar mijn coach besloot om me alvast technieken aan te leren. Zo maakten we een CV en motivatiebrief, oefende ik op sollicitatiegesprekken en leerde ik mijn sterke punten in de verf zetten. Later, toen ik vrij kwam, ging ze mee naar sollicitatiegesprekken. Vanuit de gevangenis ben ik naar veel begeleidingen gegaan. Maar niemand deed zoveel moeite voor mij als Nena.

Wat zijn jouw sterke punten?

Ik heb veel discipline. Als ik zeg dat ik iets ga doen, dan ga ik ervoor. Nena had mij ingeschreven voor de opleiding thuiszorg. Toen ik de gevangenis verliet, had ik kunnen zeggen: ik heb hier toch geen zin in. Maar nee, ik wou die opleiding volgen en afmaken. En ondertussen krijg ik verschillende werkaanbiedingen in de thuiszorg. Als ik wil, kan ik zelfs doorgroeien tot zorgkundige. Er ligt dus een weg voor mij open waaraan ik zelf nooit had gedacht.

Wat zou jouw droomjob zijn?

Voor mijn opleiding volgde ik een stage in een centrum voor mensen met een handicap. Dat vond ik leuk! Maar mijn echte droom is om jeugdwerker te worden. Al is dat niet gemakkelijk. Ofwel moet ik drie jaar verder studeren ofwel ervaring opdoen en meer connecties opbouwen. Maar ik denk dat dat echt iets voor mij is: een actieve job met kinderen en jongeren. Ik ben momenteel in de laatste sollicitatiefase voor een job als jeugdwerker. Ik hoop echt dat het lukt! Ik heb zelf een zware bagage en ik wil vanuit mijn ervaring hen steunen en iets meegeven.

Wat is die zware rugzak die je meedraagt?

Wij hadden financiële problemen thuis en ik heb daardoor foute keuzes gemaakt. Ik heb nooit anderen kwaad willen doen, ik wilde alleen mijn eigen situatie verbeteren.

Hoe was jouw ervaring in de gevangenis?

Voor mij was dat tijdverlies want ik wist waarom ik daar zat. Maar het heeft me wel sterker gemaakt als mens. Op zo’n moment kom je te weten wie er echt om je geeft. En je beseft dat je niet langer dezelfde levensstijl kan aanhouden. Mijn oudere broer had ook niks maar koos toch voor een normaal leven met werk, een gezin en een huis. Ik keek naar hem op en besefte: zo kan het ook. Het is nooit te laat, ik moet mij gewoon herpakken.

Wanneer is die klik er gekomen?

Toen ik het tweede deel van mijn straf uitzat, begon ik plannen te maken in mijn hoofd. Voor ik in de gevangenis belandde, nam ik mijn studies niet al te serieus. Maar ik besefte: als ik nu vrij kom, moet ik echt gas geven! En de hulp van Make it Work was daarbij heel welkom. Mijn coach Nena is zelf nog vrij jong. Normaal verdraag ik geen advies van mensen van mijn leeftijd (lacht). Maar zij is heel volwassen, zij geeft me tijd en ik zie dat zij met plezier moeite doet voor mij.

Wat heeft Make it Work voor jou betekend?

Van zodra bedrijven wisten dat ik een strafblad had, hoorde ik niets meer van hen. Dankzij Make it Work kreeg ik een eerlijke kans op werk. Ook op mijn opleiding wisten ze van mijn situatie en toch werd er geen opmerking over gemaakt. Dat deed deugd. Ik vind het nu fijn om een structuur te hebben en me nuttig te voelen in de maatschappij. Vroeger ging ik elke avond uit en sliep ik tot na de middag. Nu word ik ’s ochtends vroeg wakker en heb ik zin om aan de dag te beginnen.

Wat heb jij geleerd uit jouw fouten?

Ik was geobsedeerd door de fast life. Maar het woord zegt het zelf, dat geluk is maar kortstondig. Ik wilde het luxeleven dat anderen hadden maar ik besef dat de wereld zo niet werkt. Ik wil nu eerlijk mijn geld verdienen en mijn omgeving trots maken.

Ik vind dat mensen een tweede kans verdienen. Je kan iemand niet zomaar beoordelen op basis van één daad. Het is niet omdat je iets slechts hebt gedaan dat je daarom een slecht persoon bent. Ik denk dat dat maar een minderheid is. Maar als je een tweede kans krijgt, moet je die wel grijpen. Dat doe ik nu, met de steun van mijn familie en Make it Work.

Wat zou je tegen werkgevers zeggen die twijfelen om iemand met een strafblad aan te nemen?

Geef die persoon gewoon een kans. Er zijn ex-gevangenen die heel gedreven zijn wanneer ze vrij komen en gemotiveerder dan iemand met een blanco strafblad. Zij zien het als hun ultieme kans en willen niets liever dan er weer bij horen. In de gevangenis zag ik soms oudere mannen zich uit de naad werken voor een kleine vergoeding. Ik dacht: als jullie op die manier buiten werken, dan belanden jullie nooit meer achter de tralies. Ik ben dankbaar dat ik een tweede kans kreeg. De volgende vijf jaar van mijn leven ga ik volop aan mijn toekomst bouwen. Werken, studeren, misschien samenwonen met mijn toekomstige vriendin. Wie weet wat komt er nog op mijn pad…